یک شاعر رومی به نام هوراس می سراید این چنین:" در جست و جوی کلمات مباش، فقط جوینده ی حقیقت و اندیشه باش، در این صورت کلمات بدون آنکه در جست و جویشان باشی، خود به خود در فکر تو شکل می گیرند.".
خب هم جالب بود و هم راهگشای جوشش این طبع نا نویسنده.
شاید این معنا چشمهایش باشد. احتمالا احساسی که دارم را سال ها پیش بزرگ علوی تجربه کرده است و رمانی به نام "چشمهایش" نوشته است.
---
سعید امروز می گفت که تصمیم گرفته که زود تصمیم بگیره. هر چی اومد همون لحظه تصمیم رو بگیره.
اصلاح می کنم. بهتر است هر وقت به درست بودن تصمیم رسیدیم، اون تصمیم رو عملی کنیم. شاید توی بحث های شک بر انگیز این قاعده درست نباشه، اما در بحث هایی که بدیهی هستند، نباید اجرا کردن تصمیم رو به تعویق انداخت. مثلا در بحث صله رحم و تماس با دوستان و آشنایان. هر وقت به ذهنمان رسید، تماس بگیریم. خصوصا اگر عارضه ای مثبت یا منفی پیش آمده باشد. تولد، ازدواج، بیماری و ...
