زندگی کن
زندگی همش امیده ، همش قشنگیه!
اگه یکم خوش بین تر باشیم! و به داشته هامون فکر کنیم نه نداشته هامون !
من برا خودم می گم، شاید بعضی از این چیزا که من دارم شما نداشته باشین!
اول صبح بیدار می شم، یعنی این که یه روز دیگه رو می بینم!
سجاده امو پهن می کنم، یعنی هنوز با خدا آشتی هستم، و اول صبح ازش می خوام که اونم یه روز جدید رو با من شروع کنه :)
مو هامو شونه می کنم، یعنی کسایی هستن که منو رو زیبا دوست دارن!
پدر و مادرم رو می بینم :)،هنوز وقت دارم یه بار دیگه بشون سلام کنم!
اگه دلم گرفته باشه، بغلشون کنم و ببوسم.
مادرم برام نهار می پزه، باید با اشتها غذا بخورم و کارایی که موجب خوشنودی همه می شن انجام بدم!
پدر بزرگمو می بینم، من تازه بیست سال از عمرم گذشته، تا اون موقع چقدر می تونم خوب تر بشم!
درس می خونم، احتمالا در آینده قراره یه مهندس خوب بشم!
بعضی وقتا نگران می شم، یعنی آدمم و خیلیا رو دوست دارم.
نا راحت هم که می شم، مطمئنم که قبلش شاد بودم، قراره بعدش هم شاد شم.
الان دارم وبلاگ می نویسم، احتمالا کسایی هستند که بخونند، خوششون بیاد!
مهم تر از همه، خدایی دارم، که متعلق به اونم، آخرش هم می رم پیشش،
تا نفس می کشم، باید اونو راضی کنم، و قراره اونم منو راضی کنه!
و هنوز فرصت دارم!
زندگی باید کرد
