کَل

جوانی - کَلکل اگر طبیب بودی سر خود دوا نمودی

--

فاقد شیئ لا یعطیه

--

ای بی خبر بکوش تا صاحب خبر شوی

تا راه رو نباشی کی راه بر شوی

--

گفت که دیوانه نه ای لایق این خانه نه ای

رفتم دیوانه شدم سلسله بندنده شدم

گفت که سرمست نه ای رو که ازین دست نه ای

رفتم و سرمست شدم وز طرب آکنده شدم

گفت که تو کشته نه ای در طرب آغشته نه ای

پیش رخ زنده کنش کشته و افکنده شدم

گفت که تو زیرککی مست خیالی و شکی

گول شدم هول شدم وز همه برکنده شدم

گفت که تو شمع شدی قبله ی این جمع شدی

جمع نیم شمع نیم دود پراکنده شدم

گفت که شیخی و سری پیش رو و راه بری

شیخ نیم پیش نیم امر تو را بنده شدم

گفت که با بال و پری من پر و بالت ندهم

در هوس بال و پرش بی پر و پرکنده شدم

--

نقل به مضمون نهج البلاغه:

علم اگر به منزله ی یک انسان باشد، تواضع سر آن انسان است.