لاف صلاح

گر بر واعظ شهر این سخن آسان نشود/ تا ریا ورزد و سالوس مسلمان نشود

آقا مرد این ره نیستی. بزدل تر و ناتوان تر و نامرد تر از اونی هستی که بخوای تو این مسیر قدم برداری.

تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف/ مگر اسباب بزرگی همه آماده کنی

حالیا مصلحت وقت در آن می بینم/ که کشم رخت به میخانه و خوش بنشینم

جام می گیرم و از اهل ریا دور شوم/ یعنی از اهل جهان پاکدلی بگزینم

جز صراحی و کتابم نبود یار و ندیم/ تا حریفان دغا را به جهان کم بینم

بس که در خرقه ی آلوده زدم لاف صلاح/ شرمسار ز رخ ساقی و می رنگینم

سینه ی تنگ من و بار غم او؟ هیهات/ مرد این بار گران نیست دل مسکینم

من اگر رند خراباتم و گر زاهد شهر/ این متاعم که همی بینی و کمتر زینم

نهایت امری که از دستم بر بیاد:

از هر کرانه تیر دعا کرده ام روان

باشد کزین میانه یکی کارگر شود

ببخش بابت ناتوانی ام و ببخش بابت پا از گلیم خود دراز تر نمودن.