رفتم لینک کنار وبم که در باره ی من بود رو باز کردم. فکر کنم مربوط می شه به یکی دو سال پیش که البته تا چند ماه پیش هم صدق می کرد. نوشتم:
من ؟
یه پسر سر به هوای لا ابالی بی همت که عمرش رو در حال تلف کردنه!
!!!!!!!
الان نگاه می کنم می بینم نه بابا خیلی حرف مفته! شاید هم تغییر کردم. شاید هم اعتماد به نفسم بیشتر شده.
الان من یه مرد منظم و دغدغه دار و با اراده که سعی داره از همه ی لحظات زندگی اش استفاده ی بهینه بکنه هستم.
سلام
خدا رو شکر زندگی بسیار منظم و روال هست. انگار به یک نظم همیشگی رسیدم.
همیشه نظم زندگیم رو موقتی می دونستم. این بار این شکلی به نظر نمی رسه.
صبح خیلی زود بیدار می شم، سر کار و کلاس می رم و توی اوقات بیکاریم هم وظایف دیگه مثل شورا رو انجام می دم، کتاب می خونم و مطالعات درسی و غیر درسی دارم.
روابطم قاعدتا محدود تر شده، یعنی وقت خیلی کمی رو توی تلگرام و اینستاگرام و ... هستم. یا اگه هستم چت نمی کنم و بیشتر مطالب رو می خونم.
ذهنم به خوندن عادت کرده و خیلی راحت می تونم نشریات و کتاب ها و اخبار رو بخونم. مسئله ای که قبلا برام واقعا سخت بوده.
زندگیم کلا یک مبنای رشنال تری پیدا کرده. یعنی هزینه می دم به ازاش باید یک منفعتی باشه. صد البته منظورم منفعت شخصی نیست.
ولی کارهای بیهوده و یا وقت گذاشتن های بی ثمر شبیه آب در هاون کوبیدن رو حذف کردم.
توی روابط دوستانه ام، هر چند به نظر بی تفاوت تر شده ام، ولی واقعیت اینه که سر بزنگاه سعی می کنم حضوری باشم که بازده بیشتری داره تا صحبت های معمول که تا کنون نتیجه ای نداده. به این باور هم رسیدم که تا زمانی که خود افراد نخوان پیشرفت کنن، جون کندن من بی فایده است.
همه ی این ها هم به دلیل نداشتن وقت، انرژی و سرمایه ی کافی است که باعث شده کمی زندگی قاعده ی طبیعی تری طی کنه.
نوشتنم کم تر شده، امیدوارم بتونم باز هم بنویسم.
یک سری مشکلات هم هست که امیدواریم به زودی حل شه.
دوست دارم که یک دوست قدیمی به پیام آشنایان بنوازد آشنا را.
